W 1 Liście do Koryntian znajdują się także pouczenia dotyczące stroju i nakrycia głowy kobiet oraz Eucharystii. Św. Paweł w rozdziale 12 wymienia charyzmaty Ducha Świętego: Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu A jeśli komuś z was brakuje mądrości, niech prosi Boga, który daje wszystkim obficie i bez wypominania, a będzie mu dana. Ale niech prosi z wiarą, bez powątpiewania. Kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej pędzonej przez wiatr i miotanej tu i tam. Plik 218 List Św. Jakuba Apostoła (4m.39s.).mp3 na koncie użytkownika audio.video • folder NOWY TESTAMENT (czyta zespół lektorów) • Data dodania: 14 sty 2020 Wykorzystujemy pliki cookies i podobne technologie w celu usprawnienia korzystania z serwisu Chomikuj.pl oraz wyświetlenia reklam dopasowanych do Twoich potrzeb. 542. 80, 00 zł. zapłać później z. sprawdź. 89,99 zł z dostawą. Produkt: Biblia łacińsko-polska, czyli Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu (Wulgata i tłumaczenie ks. Jakuba Wujka), tom I Tłumaczenie ks. Wujek. Nowy komentarz biblijny. List św. Jakuba • Książka ☝ Darmowa dostawa z Allegro Smart! • Najwięcej ofert w jednym miejscu • Radość zakupów ⭐ 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji • Kup Teraz! Jakub Młodszy był zatem krewnym Pana Jezusa, przez określany jest w Piśmie Świętym go ,,bratem Pana”. Św. Paweł nazywał Jana Młodszego ,,kolumną Kościoła”, gdyż przez trzydzieści lat był on biskupem Jerozolimy. Był bardzo szanowany, nie tylko wśród chrześcijan, ale także wśród Żydów, którzy doceniali jego surowy i Tytuł książki: Ojcowie Kościoła komentują Biblię. Nowy Testament. Tom 11. List św. Jakuba, I i II List św. Piotra, I-III List św. Jana, List św. ListAbg – List Abgara ListAleks – List św. Paw ła do Aleksandryjczyków ListAp – List Aposto łów ListHerP – List Heroda do Piłata ListJkKw – List Jakuba do Kwadratusa ListLaod – List św. Paw ła do Laodycejcyków ListLen – List Lentulusa ListMFlor – List Maryi do mieszka ńców Florencji ListMIg – Korespondencja Maryi i Jakuba wg Z.Świechowskiego. rekonstrukcja klasztoru z okresu średniowiecza, rys. M.Brykowska z uzupełnieniami R.Kunkela. Kościół św. Jakuba wraz z klasztorem został wzniesiony z fundacji biskupa krakowskiego Iwona Odrowąża w latach 1226-1250. Był to wówczas w Polsce drugi klasztor dominikański po Krakowie oraz jeden z najstarszych Poniżej znajduje się List św. Jakuba podzielony na rozdziały. Biblia Wujka: Nowy Testament; Tę stronę ostatnio edytowano 13 sie 2015, 18:27. E4Hf. LIST POWSZECHNY BŁOGOSŁAWIONEGO JAKÓBA APOSTOŁA. Rozdział I. Jako się mamy pokusom sprzeciwiać, uczy; a jako żądać mamy mądrości i inszych darów od Boga, a żyć chrześciańskie. Jakób, Boży i Pana naszego Jezusa Chrystusa sługa, dwiemanaście pokoleniom, ktore są w rozproszeniu, zdrowia. 2 Za wszelką radość poczytajcie, bracia moi! gdy w rozmaite pokusy wpadniecie. 3 Wiedząc, iż doświadczenie wiary waszéj sprawuje cierpliwość. 4 A cierpliwość ma doskonały uczynek, abyście byli doskonali i zupełni, którym ni naczem nie schodzi. 5 A jeźli który z was potrzebuje mądrości, niech prosi od Boga, który obficie wszystkim dawa, a nie wymawia, a będzie mu dana. 6 A niech prosi z wiarą, nic nie wątpiąc; bo kto wątpi, podobny jest wału morskiemu, którego wiatr wzrusza i tam i sam nosi. 7 Przetóż niech on człowiek nie mniema, aby co miał wziąć od Pana. 8 Mąż umysłu dwoistego niestateczny jest we wszech drogach swoich. 9 A niech się brat podły chlubi w podwyższeniu swojem, 10 A bogaty w podłości swojéj; boć przeminie jako kwiat trawy. 11 Albowiem weszło słońce z upaleniem i ususzyło trawę, i kwiat jéj opadł, i zginęła śliczność oblicza jego, tak i bogaty w drogach swoich uwiędnie. 12 Błogosławiony mąż, który zdzierża pokusę; bo gdy będzie doświadczony, weźmie koronę żywota, którą obiecał Bóg tym, którzy go miłują. 13 Żaden, gdy bywa kuszon, niech nie mówi, że od Boga bywa kuszon; albowiem Bóg nie jest kusiciel złych, a sam nikogo nie kusi. 14 Lecz każdy bywa kuszony, od własnéj pożądliwości pociągniony i przynęcony. 15 Zatem pożądliwość gdy pocznie, rodzi grzech: a grzech, gdy wykonany będzie, rodzi śmierć. 16 Nie mylcie się tedy, bracia moi najmilsi! 17 Wszelki datek dobry i wszelki dar doskonały z wysoka jest, zstępujący od Ojca światłości, u którego niemasz odmiany, ani zaćmienia przemiany. 18 Dobrowolnie bowiem porodził nas słowem prawdy, żebyśmy byli niejakim początkiem stworzenia jego. 19 Wiecie, bracia moi najmilsi! niech wszelki człowiek będzie prędki ku słuchaniu, a leniwy ku mówieniu, i leniwy ku gniewowi. 20 Bo gniew męża nie sprawuje sprawiedliwości Bożéj. 21 Przeto odrzuciwszy wszelakie plugastwo i obfitość złości, przyjmijcie w cichości słowo wszczepione, które może zbawić dusze wasze. 22 A bądźcie czynicielmi słowa, a nie słuchaczmi tylko, oszukiwającymi samych siebie. 23 Bo jeźli kto jest słuchaczem słowa, a nie czynicielem, ten podobny będzie mężowi przypatrującemu się obliczu narodzenia swego we zwierciedle; 24 Bo się obejrzał i odszedł i wnet zapomniał, jakowy był. 25 Lecz ktoby pilniéj wejrzał w zakon doskonałéj wolności i wytrwał w nim, nie stawszy się słuchaczem zapamiętliwym, ale czynicielem uczynku, ten błogosławiony będzie w sprawie swojéj. 26 A jeźli kto mniema, że jest nabożnym, powściągając języka swego, ale zawodząc serce swe, tego nabożeństwo próżne jest. 27 Nabożeństwo czyste i niepokalane u Boga i Ojca to jest: Nawiedzać sieroty i wdowy w ucisku ich, a siebie zachować niezmazanym od tego świata. Rozdział II. Przyjmowania osób szkodliwe, uczynki miłosierne mają być czynione, na wiarę krom uczynków się nie spuszczając. Bracia moi! nie miejcie z brakowaniem osób wiary Pana naszego Jezusa Chrystusa chwalebnego. 2 Albowiem gdyby wszedł do zgromadzenia waszego mąż, mający złoty pierścień w szacie świetnéj, wszedłby téż i ubogi w plugawéj szacie, 3 I patrzylibyście na tego, co się odział w świetną szatę, i rzeklibyście mu: Ty siedź tu dobrze! a ubogiemubyście rzekli: Ty stój tam! albo siedź pod podnóżkiem nóg moich, 4 Azaż nie sądzicie sami między sobą i nie staliście się sędziami myśli złościwych? 5 Słuchajcież, bracia moi najmilsi! Azaż Bóg nie obrał ubogich na tym świecie bogatymi w wierze, i dziedzicmi królestwa, które Bóg obiecał tym, którzy go miłują? 6 A wyście nie uczcili ubogiego. Aza bogacze przez moc was nie uciskają, i ci was do sądów nie pociągają? 7 Aza oni nie bluźnią dobrego imienia, które wzywane jest nad wami? 8 Jednak jeźli zakon królewski pełnicie według Pisma: Będziesz miłował bliźniego twego jako samego siebie, dobrze czynicie, 9 Lecz jeźli osobami brakujecie, grzech czynicie, przekonani od zakonu jako przestępcy. 10 A ktobykolwiek zachował, wszystek zakon, a w jednymby upadł, stał się winien wszystkiego. 11 Bo który rzekł: Nie cudzołóż, rzekłci téż: Nie zabijaj. A jeźlibyś nie cudzołożył, alebyś zabijał, stałeś się przestępcą zakonu. 12 Tak mówcie i tak czyńcie jako ci, którzy mają być sądzeni przez zakon wolności. 13 Albowiem sąd bez miłosierdzia temu, który miłosierdzia nie czynił. A miłosierdzie przewyższa sąd. 14 Cóż za pożytek, bracia moi! gdyby kto mówił, iż ma wiarę, a, uczynkówby nie miał? Izali go może wiara zbawić? 15 A jeźliby brat i siostra byli nadzy i potrzebowaliby powszedniéj żywności, 16 A rzekłby im który z was: Idźcie w pokoju, zgrzejcie się, a nie dalibyście im, czego potrzeba ciału, cóż pomoże? 17 Także i wiara, jeźliby nie miała uczynków, martwa jest sama w sobie. 18 Ale rzecze kto: Ty wiarę masz, a ja mam uczynki; okaż mi wiarę twą bez uczynków, a ja tobie okażę wiarę moję z uczynków. 19 Ty wierzysz, iż jest jeden Bóg. Dobrze czynisz; i czarcić wierzą i drżą. 20 A chcesz wiedzieć, o człowiecze próżny, iż wiara bez uczynków martwa jest? 21 Abraham, ojciec nasz, izali nie z uczynków usprawiedliwiony jest, ofiarowawszy Izaaka, syna swego, na ołtarzu? 22 Widzisz, iż wiara spólnie robiła z uczynkami jego, a z uczynków wiara się wykonała. 23 I wypełniło się Pismo, które mówi: Uwierzył Abraham Bogu, i poczytano mu jest ku sprawiedliwości, i nazwan jest przyjacielem Bożym. 24 Widzicie, iż z uczynków bywa usprawiedliwiony człowiek, a nie z wiary tylko? 25 Tak i Rahab nierządnica, izali nie z uczynków jest usprawiedliwiona, przyjąwszy posły i inszą drogą wypuściwszy? 26 Albowiem jako ciało bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków martwa jest. Rozdział III. Ze złego języka wiele grzechów pochodzi, którym przeciwna jest mądrość niebieska. Niech się was wiele mistrzami nie stawa, bracia moi! wiedząc, iż większy sąd odniesiecie. 2 Albowiem w wielu upadamy wszyscy. Jeźli kto w słowie nie upada, ten jest mąż doskonały, który może téż wędzidłem kierować wszystko ciało. 3 A jeźli koniom wędzidła w gęby wprawujemy, aby nam posłuszne były, i wszystko ich ciało obracamy. 4 Oto i okręty wielkie będąc, i gdy je srogie wiatry pędzą, obracane bywają od malutkiego steru, gdzie wola sterującego zechce: 5 Tak i język, małyć wprawdzie członek jest, ale wielkie rzeczy podnosi. Oto jako mały ogień, jako wielki las spala! 6 I język jest ogień, powszechność nieprawości. Język postanowiony jest między członkami naszemi, który plugawi wszystko ciało i zapala koło narodzenia naszego, zapalony od piekła. 7 Albowiem wszelkie przyrodzenie zwierząt i ptaków i płazów i innych uskromione bywa i okrócone jest od przyrodzenia ludzkiego. 8 Lecz języka żaden z ludzi nie może okrócić, złe niespokojne, pełne jadu śmiertelnego. 9 Przezeń błogosławimy Boga i Ojca, i przezeń przeklinamy ludzi, którzy na podobieństwo Boże sprawieni są. 10 Z tychże ust wychodzi błogosławieństwo i przeklęctwo. Nie ma to tak być, bracia moi! 11 Izali źródło z tegóż poniku wypuszcza słodką i gorzką wodę? 12 Izali może, bracia moi! figa winne jagody rodzić, albo winna macica figi? Tak ani słona słodkiéj wody uczynić nie może. 13 Który mądry i ćwiczony między wami? Niech pokaże z dobrego obcowania sprawę swą w cichości mądrości. 14 Lecz jeźli zazdrość gorzką macie, i sporyby były w sercach waszych, nie chciejcie się chlubić i kłamcami być przeciwko prawdzie. 15 Albowiem nie jest ta mądrość z góry zstępująca; ale ziemska, cielesna, djabelska. 16 Bo gdzie zazdrość i spór, tam niestateczność i wszelaka zła sprawa. 17 Lecz która jest z góry mądrość, najprzód jestci czysta, potem spokojna, skromna, łacna ku namówieniu, przyzwalająca dobrym, pełna miłosierdzia i owoców dobrych, nie szacująca, bez obłudy. 18 A owoc sprawiedliwości w pokoju bywa siany pokój czyniącym. Rozdział IV. Swarów się chroniąc, swym téż chciwościom nie folgując, łacwie od świata i od diabła odstąpiemy, a z Panem Bogiem, i z bliźnim się złączymy. Zkądże walki i zwady między wami? Izali nie ztąd, z pożądliwości waszych, które wojują w członkach waszych? 2 Pożądacie, a nie macie: zabijacie, i zawiśni jesteście, a nie możecie dostać: wadzicie się i walczycie, a nie macie, dlatego, iż nie prosicie. 3 Prosicie, a nie bierzecie, przeto, iż źle prosicie, abyście na pożądliwościach waszych strawili. 4 Cudzołożnicy nie wiecie, iż przyjaźń tego świata jest nieprzyjaciółką Bożą? Ktobykolwiek tedy chciał być przyjacielem tego świata, stawa się nieprzyjacielem Bożym. 5 Albo mniemacie, iż próżno Pismo mówi: Ku zazdrości pożąda duch, który w was mieszka? 6 Lecz większą łaskę daje; przeto mówi: Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę dawa. 7 Bądźcie tedy poddani Bogu, a przeciwcie się djabłu, a uciecze od was. 8 Przybliżajcie się do Boga, a przybliży się do was. Ochędóżcie ręce, grzesznicy! i oczyśćcie serca umysłu dwoistego. 9 Dręczcie się i żałujcie i płaczcie: śmiech wasz niech się obróci w żałość, a wesele w smutek. 10 Uniżcie się przed oblicznością Pańską, a podwyższy was. 11 Nie uwłóczcie jeden drugiemu, bracia. Kto uwłacza bratu, albo który sądzi brata swego, uwłacza zakonowi i sądzi zakon. A jeźli sądzisz zakon, nie jesteś czynicielem zakonu, ale sędzią. 12 Jeden jest zakonodawca i sędzia, który może zagubić i wybawić. 13 A ty ktoś jest, co sądzisz bliźniego? Oto teraz co mówicie: Dziś albo jutro pójdziemy do tego miasta i zmieszkamy tam rok i będziem kupczyć, będziem mieć zysk, 14 Którzy nie wiecie, co jutro będzie; bo cóż jest żywot wasz? Para jest, okazująca się na mały czas, a potem zniszczona będzie. 15 Miasto tego, cobyście mieli mówić: Będzieli Pan chciał, i: Jeźli będziem żywi, uczyniemy to albo owo. 16 A teraz chlubicie się w hardościach waszych. Wszelkie chlubienie takie złoźliwe jest. 17 Umiejącemu tedy dobrze czynić, a nie czyniącemu, jest mu grzech. Rozdział V. Bogatych, którzy uciskają ubogie, czeka potępienie, jako i ubogie nieszczęśliwość wieczna, dla któréj mamy o cierpliwość stać, przysięgi się warować, niemocne nawiedzać, za wszytkie się modlić. Nuż teraz, bogacze! płaczcie, narzekając na nędze wasze, które przyjdą na was. 2 Bogactwa wasze zgniły, a szaty wasze mole pogryzły. 3 Złoto i srebro wasze pordzewiało, a rdza ich będzie wam na świadectwo i zje ciała wasze jako ogień. Skarbiliście sobie gniew w ostatnie dni. 4 Oto zapłata robotników, którzy żęli pola wasze, która jest zatrzymana od was, woła, i wołanie ich weszło do uszu Pana zastępów. 5 Zażywaliście na ziemi i w zbytkach wytuczyliście serca wasze w dzień zabijania. 6 Skazaliście i zabiliście sprawiedliwego, a nie sprzeciwił się wam. 7 Przetóż cierpliwymi bądźcie, bracia! aż do przyjścia Pańskiego. Oto, oracz oczekiwa drogiego owocu ziemie, cierpliwie znosząc, ażby wziął zaranny i wieczorny. 8 I wy bądźcie cierpliwymi i utwierdzajcie serca wasze; albowiem przybliżyło się przyjście Pańskie. 9 Nie wzdychajcie, bracia! jedni przeciw drugim, abyście nie byli sądzeni. Oto sędzia przed drzwiami stoi. 10 Bracia! bierzcie na przykład zejścia złego utrapienia i cierpliwości proroki, którzy mówili w imię Pańskie. 11 Oto za błogosławione mamy tych, którzy wycierpieli. Jobowę cierpliwość słyszeliście, i koniec Pański widzieliście, iż litościwy jest Pan i miłosierny. 12 A przed wszystkiem, bracia moi! nie przysięgajcie ani na niebo, ani na ziemię, ani żadną inną przysięgą; ale wasza mowa niech będzie: Jest, jest; Nie, nie, abyście w sąd nie wpadli. 13 Smuci się kto z was? niech się modli. Wesołego serca jest? niechajże śpiewa. 14 Choruje kto między wami? niech wwiedzie [20] kapłany kościelne, a niech się modlą nad nim, pomazując go olejem w imię Pańskie. 15 A modlitwa wiary uzdrowi niemocnego, i ulży mu Pan, a jeźliby w grzechach był, będą mu odpuszczone. 16 Spowiadajcie się tedy jedni drugim grzechów waszych, i módlcie się jedni za drugimi, abyście byli zbawieni; albowiem wiele może ustawiczna prośba sprawiedliwego. 17 Eliasz był człowiek nam podobny, cierpiętliwy, a modlitwą modlił się, żeby deszcz nie padał na ziemię: i nie padał trzy lata i sześć miesięcy. 18 I zasię modlił się, a niebo spuściło deszcz, i ziemia dała owoc swój. 19 Bracia moi! jeźliby kto z was zabłądził od prawdy, a nawróciłby go kto: 20 Ma wiedzieć, iż któryby uczynił, że się nawrócił grzesznik od błędnéj drogi jego, zbawi duszę jego od śmierci, i zakryje mnóstwo grzechów. Wyszukiwanie Otwórz odnośniki Zaawansowane Nawigacja Biblia WarszawskaKsięga: List św. Jakuba 1:11:1Jakub, sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa, pozdrawia dwanaście pokoleń, które żyją w to sobie za najwyższą radość, bracia moi, gdy rozmaite próby przechodzicie,1:3Wiedząc, że doświadczenie wiary waszej sprawia wytrwałość,1:4Wytrwałość zaś niech prowadzi do dzieła doskonałego, abyście byli doskonali i nienaganni, nie mający żadnych jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania, a będzie mu niech prosi z wiarą, bez powątpiewania; kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej, przez wiatr tu i tam niechaj nie mniema taki człowiek, że coś od Pana otrzyma,1:8Człowiek o rozdwojonej duszy, chwiejny w całym swoim niech brat ubogi chlubi się z wywyższenia swego,1:10Bogaty zaś z poniżenia swego, gdyż przeminie jak kwiat słońce wzeszło z żarem swoim i wysuszyło trawę, i kwiat jej opadł, i uległo zniszczeniu piękno jego wyglądu; tak zmarnieje i bogacz na drogach mąż, który wytrwa w próbie, bo gdy wytrzyma próbę, weźmie wieniec żywota, obiecany przez Boga tym, którzy go nikt, gdy wystawiony jest na pokusę, nie mówi: Przez Boga jestem kuszony; Bóg bowiem nie jest podatny na pokusy ani sam nikogo nie każdy bywa kuszony przez własne pożądliwości, które go pociągają i nęcą;1:15Potem, gdy pożądliwość pocznie, rodzi grzech, a gdy grzech dojrzeje, rodzi błądźcie, umiłowani bracia datek dobry i wszelki dar doskonały zstępuje z góry od Ojca światłości; u niego nie ma żadnej odmiany ani nawet chwilowego zechciał, zrodził nas przez Słowo prawdy, abyśmy byli niejako pierwszym zarodkiem jego to, umiłowani bracia moi. A niech każdy człowiek będzie skory do słuchania, nieskory do mówienia, nieskory do gniew człowieka nie czyni tego, co jest sprawiedliwe u odrzućcie wszelki brud i nadmiar złości i przyjmijcie z łagodnością wszczepione w was Słowo, które może zbawić dusze bądźcie wykonawcami Słowa, a nie tylko słuchaczami, oszukującymi samych jeśli ktoś jest słuchaczem Słowa, a nie wykonawcą, to podobny jest do człowieka, który w zwierciadle przygląda się swemu naturalnemu obliczu;1:24Bo przypatrzył się sobie i odszedł, i zaraz zapomniał, jakim kto wejrzał w doskonały zakon wolności i trwa w nim, nie jest słuchaczem, który zapomina, lecz wykonawcą; ten będzie błogosławiony w swoim ktoś sądzi, że jest pobożny, a nie powściąga języka swego, lecz oszukuje serce swoje, tego pobożność jest i nieskalaną pobożnością przed Bogiem i Ojcem jest to: nieść pomoc sierotom i wdowom w ich niedoli i zachowywać siebie nie splamionym przez świat. Nawigacja Biblia Księga Rozdział Werset Nie bój się! - Werset na dziś Wersety o pokoju na 365 dni w roku! Nie lękaj się strachu znienacka ani nieszczęścia, gdy spada na bezbożnych, Przyp 3:25 W Chrystusie Bo któż poznał myśl Pana? Któż może go pouczać? Ale my jesteśmy myśli Kor 2:16 Kim jesteś i co masz w Chrystusie. Czy wiesz że? Prorok Natan nadał Salomonowi imię "Jedida" co oznacza "Umiłowany przez Pana" (II Sam 12:25). Fakty i ciekawostki Biblijne. Szukaj w dialogach Beta Biblia Księga Rodzaj wypowiedzi Osoba Szukany wyrazPozostaw to pole puste aby wyświetlić wszystkie wypowiedzi tej lub do tej osoby. Biblia Odnośnik, słowo kluczowe (Eng)Np. Jhn 3:16 lub John 3:16 lub glory, heaven, majesty etc. Poniżej znajduje się List św. Jakuba w całości. Jeżeli chcesz skorzystać z tekstu podzielonego na rozdziały, przejdź tutaj. ROZDZIAŁ I. Jako się mamy pokusom sprzeciwiać, uczy; a jako żądać mamy mądrości i inszych darów od Boga, a żyć chrześciańskie. Jakób, Boży i Pana naszego Jezusa Chrystusa sługa, dwiemanaście pokoleniom, ktore są w rozproszeniu, zdrowia. 2 Za wszelką radość poczytajcie, bracia moi! gdy w rozmaite pokusy wpadniecie. 3 Wiedząc, iż doświadczenie wiary waszéj sprawuje cierpliwość. [1] 4 A cierpliwość ma doskonały uczynek, abyście byli doskonali i zupełni, którym ni naczem nie schodzi. 5 A jeźli który z was potrzebuje mądrości, niech prosi od Boga, który obficie wszystkim dawa, a nie wymawia, a będzie mu dana. 6 A niech prosi z wiarą, nic nie wątpiąc; bo kto wątpi, podobny jest wału morskiemu, którego wiatr wzrusza i tam i sam nosi. [2] 7 Przetóż niech on człowiek nie mniema, aby co miał wziąć od Pana. 8 Mąż umysłu dwoistego niestateczny jest we wszech drogach swoich. 9 A niech się brat podły chlubi w podwyższeniu swojem, 10 A bogaty w podłości swojéj; boć przeminie jako kwiat trawy. [3] 11 Albowiem weszło słońce z upaleniem i ususzyło trawę, i kwiat jéj opadł, i zginęła śliczność oblicza jego, tak i bogaty w drogach swoich uwiędnie. 12 Błogosławiony mąż, który zdzierża pokusę; bo gdy będzie doświadczony, weźmie koronę żywota, którą obiecał Bóg tym, którzy go miłują. [4] 13 Żaden, gdy bywa kuszon, niech nie mówi, że od Boga bywa kuszon; albowiem Bóg nie jest kusiciel złych, a sam nikogo nie kusi. 14 Lecz każdy bywa kuszony, od własnéj pożądliwości pociągniony i przynęcony. 15 Zatem pożądliwość gdy pocznie, rodzi grzech: a grzech, gdy wykonany będzie, rodzi śmierć. 16 Nie mylcie się tedy, bracia moi najmilsi! 17 Wszelki datek dobry i wszelki dar doskonały z wysoka jest, zstępujący od Ojca światłości, u którego niemasz odmiany, ani zaćmienia przemiany. 18 Dobrowolnie bowiem porodził nas słowem prawdy, żebyśmy byli niejakim początkiem stworzenia jego. 19 Wiecie, bracia moi najmilsi! niech wszelki człowiek będzie prędki ku słuchaniu, a leniwy ku mówieniu, i leniwy ku gniewowi. [5] 20 Bo gniew męża nie sprawuje sprawiedliwości Bożéj. 21 Przeto odrzuciwszy wszelakie plugastwo i obfitość złości, przyjmijcie w cichości słowo wszczepione, które może zbawić dusze wasze. 22 A bądźcie czynicielmi słowa, a nie słuchaczmi tylko, oszukiwającymi samych siebie. [6] 23 Bo jeźli kto jest słuchaczem słowa, a nie czynicielem, ten podobny będzie mężowi przypatrującemu się obliczu narodzenia swego we zwierciedle; 24 Bo się obejrzał i odszedł i wnet zapomniał, jakowy był. 25 Lecz ktoby pilniéj wejrzał w zakon doskonałéj wolności i wytrwał w nim, nie stawszy się słuchaczem zapamiętliwym, ale czynicielem uczynku, ten błogosławiony będzie w sprawie swojéj. 26 A jeźli kto mniema, że jest nabożnym, powściągając języka swego, ale zawodząc serce swe, tego nabożeństwo próżne jest. 27 Nabożeństwo czyste i niepokalane u Boga i Ojca to jest: Nawiedzać sieroty i wdowy w ucisku ich, a siebie zachować niezmazanym od tego świata. ROZDZIAŁ II. Przyjmowania osób szkodliwe, uczynki miłosierne mają być czynione, na wiarę krom uczynków się nie spuszczając. Bracia moi! nie miejcie z brakowaniem osób wiary Pana naszego Jezusa Chrystusa chwalebnego. 2 Albowiem gdyby wszedł do zgromadzenia waszego mąż, mający złoty pierścień w szacie świetnéj, wszedłby téż i ubogi w plugawéj szacie, [7] 3 I patrzylibyście na tego, co się odział w świetną szatę, i rzeklibyście mu: Ty siedź tu dobrze! a ubogiemubyście rzekli: Ty stój tam! albo siedź pod podnóżkiem nóg moich, 4 Azaż nie sądzicie sami między sobą i nie staliście się sędziami myśli złościwych? 5 Słuchajcież, bracia moi najmilsi! Azaż Bóg nie obrał ubogich na tym świecie bogatymi w wierze, i dziedzicmi królestwa, które Bóg obiecał tym, którzy go miłują? 6 A wyście nie uczcili ubogiego. Aza bogacze przez moc was nie uciskają, i ci was do sądów nie pociągają? 7 Aza oni nie bluźnią dobrego imienia, które wzywane jest nad wami? 8 Jednak jeźli zakon królewski pełnicie według Pisma: Będziesz miłował bliźniego twego jako samego siebie, dobrze czynicie, 9 Lecz jeźli osobami brakujecie, grzech czynicie, przekonani od zakonu jako przestępcy. 10 A ktobykolwiek zachował, wszystek zakon, a w jednymby upadł, stał się winien wszystkiego. [8] 11 Bo który rzekł: Nie cudzołóż, rzekłci téż: Nie zabijaj. A jeźlibyś nie cudzołożył, alebyś zabijał, stałeś się przestępcą zakonu. 12 Tak mówcie i tak czyńcie jako ci, którzy mają być sądzeni przez zakon wolności. 13 Albowiem sąd bez miłosierdzia temu, który miłosierdzia nie czynił. A miłosierdzie przewyższa sąd. 14 Cóż za pożytek, bracia moi! gdyby kto mówił, iż ma wiarę, a, uczynkówby nie miał? Izali go może wiara zbawić? 15 A jeźliby brat i siostra byli nadzy i potrzebowaliby powszedniéj żywności, [9] 16 A rzekłby im który z was: Idźcie w pokoju, zgrzejcie się, a nie dalibyście im, czego potrzeba ciału, cóż pomoże? 17 Także i wiara, jeźliby nie miała uczynków, martwa jest sama w sobie. 18 Ale rzecze kto: Ty wiarę masz, a ja mam uczynki; okaż mi wiarę twą bez uczynków, a ja tobie okażę wiarę moję z uczynków. 19 Ty wierzysz, iż jest jeden Bóg. Dobrze czynisz; i czarcić wierzą i drżą. 20 A chcesz wiedzieć, o człowiecze próżny, iż wiara bez uczynków martwa jest? 21 Abraham, ojciec nasz, izali nie z uczynków usprawiedliwiony jest, ofiarowawszy Izaaka, syna swego, na ołtarzu? [10] 22 Widzisz, iż wiara spólnie robiła z uczynkami jego, a z uczynków wiara się wykonała. 23 I wypełniło się Pismo, które mówi: Uwierzył Abraham Bogu, i poczytano mu jest ku sprawiedliwości, i nazwan jest przyjacielem Bożym. [11] 24 Widzicie, iż z uczynków bywa usprawiedliwiony człowiek, a nie z wiary tylko? 25 Tak i Rahab nierządnica, izali nie z uczynków jest usprawiedliwiona, przyjąwszy posły i inszą drogą wypuściwszy? [12] 26 Albowiem jako ciało bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków martwa jest. ROZDZIAŁ III. Ze złego języka wiele grzechów pochodzi, którym przeciwna jest mądrość niebieska. Niech się was wiele mistrzami nie stawa, bracia moi! wiedząc, iż większy sąd odniesiecie. [13] 2 Albowiem w wielu upadamy wszyscy. Jeźli kto w słowie nie upada, ten jest mąż doskonały, który może téż wędzidłem kierować wszystko ciało. 3 A jeźli koniom wędzidła w gęby wprawujemy, aby nam posłuszne były, i wszystko ich ciało obracamy. 4 Oto i okręty wielkie będąc, i gdy je srogie wiatry pędzą, obracane bywają od malutkiego steru, gdzie wola sterującego zechce: 5 Tak i język, małyć wprawdzie członek jest, ale wielkie rzeczy podnosi. Oto jako mały ogień, jako wielki las spala! 6 I język jest ogień, powszechność nieprawości. Język postanowiony jest między członkami naszemi, który plugawi wszystko ciało i zapala koło narodzenia naszego, zapalony od piekła. 7 Albowiem wszelkie przyrodzenie zwierząt i ptaków i płazów i innych uskromione bywa i okrócone jest od przyrodzenia ludzkiego. 8 Lecz języka żaden z ludzi nie może okrócić, złe niespokojne, pełne jadu śmiertelnego. 9 Przezeń błogosławimy Boga i Ojca, i przezeń przeklinamy ludzi, którzy na podobieństwo Boże sprawieni są. 10 Z tychże ust wychodzi błogosławieństwo i przeklęctwo. Nie ma to tak być, bracia moi! 11 Izali źródło z tegóż poniku wypuszcza słodką i gorzką wodę? 12 Izali może, bracia moi! figa winne jagody rodzić, albo winna macica figi? Tak ani słona słodkiéj wody uczynić nie może. 13 Który mądry i ćwiczony między wami? Niech pokaże z dobrego obcowania sprawę swą w cichości mądrości. 14 Lecz jeźli zazdrość gorzką macie, i sporyby były w sercach waszych, nie chciejcie się chlubić i kłamcami być przeciwko prawdzie. 15 Albowiem nie jest ta mądrość z góry zstępująca; ale ziemska, cielesna, djabelska. 16 Bo gdzie zazdrość i spór, tam niestateczność i wszelaka zła sprawa. 17 Lecz która jest z góry mądrość, najprzód jestci czysta, potem spokojna, skromna, łacna ku namówieniu, przyzwalająca dobrym, pełna miłosierdzia i owoców dobrych, nie szacująca, bez obłudy. 18 A owoc sprawiedliwości w pokoju bywa siany pokój czyniącym. ROZDZIAŁ IV. Swarów się chroniąc, swym téż chciwościom nie folgując, łacwie od świata i od diabła odstąpiemy, a z Panem Bogiem, i z bliźnim się złączymy. Zkądże walki i zwady między wami? Izali nie ztąd, z pożądliwości waszych, które wojują w członkach waszych? 2 Pożądacie, a nie macie: zabijacie, i zawiśni jesteście, a nie możecie dostać: wadzicie się i walczycie, a nie macie, dlatego, iż nie prosicie. 3 Prosicie, a nie bierzecie, przeto, iż źle prosicie, abyście na pożądliwościach waszych strawili. 4 Cudzołożnicy nie wiecie, iż przyjaźń tego świata jest nieprzyjaciółką Bożą? Ktobykolwiek tedy chciał być przyjacielem tego świata, stawa się nieprzyjacielem Bożym. [14] 5 Albo mniemacie, iż próżno Pismo mówi: Ku zazdrości pożąda duch, który w was mieszka? 6 Lecz większą łaskę daje; przeto mówi: Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę dawa. [15] 7 Bądźcie tedy poddani Bogu, a przeciwcie się djabłu, a uciecze od was. [16] 8 Przybliżajcie się do Boga, a przybliży się do was. Ochędóżcie ręce, grzesznicy! i oczyśćcie serca umysłu dwoistego. 9 Dręczcie się i żałujcie i płaczcie: śmiech wasz niech się obróci w żałość, a wesele w smutek. 10 Uniżcie się przed oblicznością Pańską, a podwyższy was. [17] 11 Nie uwłóczcie jeden drugiemu, bracia. Kto uwłacza bratu, albo który sądzi brata swego, uwłacza zakonowi i sądzi zakon. A jeźli sądzisz zakon, nie jesteś czynicielem zakonu, ale sędzią. 12 Jeden jest zakonodawca i sędzia, który może zagubić i wybawić. 13 A ty ktoś jest, co sądzisz bliźniego? Oto teraz co mówicie: Dziś albo jutro pójdziemy do tego miasta i zmieszkamy tam rok i będziem kupczyć, będziem mieć zysk, [18] 14 Którzy nie wiecie, co jutro będzie; bo cóż jest żywot wasz? Para jest, okazująca się na mały czas, a potem zniszczona będzie. 15 Miasto tego, cobyście mieli mówić: Będzieli Pan chciał, i: Jeźli będziem żywi, uczyniemy to albo owo. 16 A teraz chlubicie się w hardościach waszych. Wszelkie chlubienie takie złoźliwe jest. 17 Umiejącemu tedy dobrze czynić, a nie czyniącemu, jest mu grzech. ROZDZIAŁ V. Bogatych, którzy uciskają ubogie, czeka potępienie, jako i ubogie nieszczęśliwość wieczna, dla któréj mamy o cierpliwość stać, przysięgi się warować, niemocne nawiedzać, za wszytkie się modlić. Nuż teraz, bogacze! płaczcie, narzekając na nędze wasze, które przyjdą na was. 2 Bogactwa wasze zgniły, a szaty wasze mole pogryzły. 3 Złoto i srebro wasze pordzewiało, a rdza ich będzie wam na świadectwo i zje ciała wasze jako ogień. Skarbiliście sobie gniew w ostatnie dni. 4 Oto zapłata robotników, którzy żęli pola wasze, która jest zatrzymana od was, woła, i wołanie ich weszło do uszu Pana zastępów. 5 Zażywaliście na ziemi i w zbytkach wytuczyliście serca wasze w dzień zabijania. 6 Skazaliście i zabiliście sprawiedliwego, a nie sprzeciwił się wam. 7 Przetóż cierpliwymi bądźcie, bracia! aż do przyjścia Pańskiego. Oto, oracz oczekiwa drogiego owocu ziemie, cierpliwie znosząc, ażby wziął zaranny i wieczorny. 8 I wy bądźcie cierpliwymi i utwierdzajcie serca wasze; albowiem przybliżyło się przyjście Pańskie. 9 Nie wzdychajcie, bracia! jedni przeciw drugim, abyście nie byli sądzeni. Oto sędzia przed drzwiami stoi. 10 Bracia! bierzcie na przykład zejścia złego utrapienia i cierpliwości proroki, którzy mówili w imię Pańskie. 11 Oto za błogosławione mamy tych, którzy wycierpieli. Jobowę cierpliwość słyszeliście, i koniec Pański widzieliście, iż litościwy jest Pan i miłosierny. 12 A przed wszystkiem, bracia moi! nie przysięgajcie ani na niebo, ani na ziemię, ani żadną inną przysięgą; ale wasza mowa niech będzie: Jest, jest; Nie, nie, abyście w sąd nie wpadli. [19] 13 Smuci się kto z was? niech się modli. Wesołego serca jest? niechajże śpiewa. 14 Choruje kto między wami? niech wwiedzie [20] kapłany kościelne, a niech się modlą nad nim, pomazując go olejem w imię Pańskie. [21] 15 A modlitwa wiary uzdrowi niemocnego, i ulży mu Pan, a jeźliby w grzechach był, będą mu odpuszczone. 16 Spowiadajcie się tedy jedni drugim grzechów waszych, i módlcie się jedni za drugimi, abyście byli zbawieni; albowiem wiele może ustawiczna prośba sprawiedliwego. 17 Eliasz był człowiek nam podobny, cierpiętliwy, a modlitwą modlił się, żeby deszcz nie padał na ziemię: i nie padał trzy lata i sześć miesięcy. [22] 18 I zasię modlił się, a niebo spuściło deszcz, i ziemia dała owoc swój. [23] 19 Bracia moi! jeźliby kto z was zabłądził od prawdy, a nawróciłby go kto: 20 Ma wiedzieć, iż któryby uczynił, że się nawrócił grzesznik od błędnéj drogi jego, zbawi duszę jego od śmierci, i zakryje mnóstwo grzechów.